โพสประกาศฟรีกลุ่มสินค้า เครื่องจักรอุตสาหกรรม

จัดฟันบางนา: การจัดฟันแบบ In-Ovation R คืออะไร

การจัดฟันมีด้วยกันหลากหลายรูปแบบ ซึ่งได้แก่ การฟันแบบโลหะทั่วไป ที่สวมใส่เหล็กจัดฟัน การจัดฟันแบบใส ที่มองเห็นเครื่องมือได้ยาก ซึ่งจะช่วยเสริมสร้างความมั่นใจให้แก่ผู้เข้ารับการรักษา ทั้งยังทำให้คนอื่นมองไม่ออกเลยว่าคุณกำลังเข้ารับการจัดฟันอยู่ นอกจากนี้ ยังมีการจัดฟันแบบรวดเร็วที่ช่วยลดระยะเวลาการจัดฟันด้วยเครื่องมือแบบเฉพาะ โดยการจัดฟันในปัจจุบันถือว่าได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก เพราะการจัดฟันจะช่วยลดปัญหาฟันในกรณีต่างๆได้ ไม่ว่าจะเป็น ฟันซ้อนเก ฟันห่าง ฟันล้ม หรือฟันไม่สบกัน ซึ่งรูปแบบของการจัดฟันก็จะมีความแตกต่างกันออกไป โดยขึ้นอยู่กับสภาพฟันของแต่ละบุคคลและการพิจารณาของทันตแพทย์ด้วย


ผู้ที่ต้องการจัดฟันจะต้องศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการจัดฟันอย่างละเอียด โดยมองทั้งข้อดี-ข้อเสีย รวมถึงวิธีการดูแลรักษาระหว่างที่จัดฟัน เพื่อที่จะได้ปฏิบัติตัวอย่างถูกต้อง อย่างไรก็ตาม การจัดฟันมีด้วยกันหลายรูปแบบอย่างที่บอกไปข้างต้น แต่ก็มียังการจัดฟันอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งถือว่ามีการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการรักษา ทำให้ได้ผลและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นนั่นก็คือ การจัดฟันแบบ In-Ovation R ซึ่งวันนี้ทางคลินิกเราจะมาพูดถึงการจัดฟันแบบ In-Ovation R เผื่อใครอาจจะยังไม่เคยได้ยิน และต้องบอกว่า พิเศษสุดๆ เพราะทางคลินิก ของเรามีโปรโมชั่น ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 59,000บาท จากปกติราคา 69,000 บาท สำหรับใครที่สนใจ สามารถติดต่อขอรับคำแนะนำในการจัดฟันได้ที่คลินิกของเรา ทางเราทีทันตแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญยินดีให้คำปรึกษา

สำหรับการจัดฟันแบบ In-Ovation R เป็นการจัดฟันที่ใช้เครื่องมือจะมีหน้าต่างที่สามารถเลื่อนขึ้นลงได้เพื่อล็อคลวดแทนการมัดด้วยยาง เช่นเดียวกับระบบดาม่อน ส่งผลให้ฟันเกิดการเคลื่อนตัวอย่างต่อเนื่องได้ดีกว่าระบบธรรมดา และยัง ใช้แรงเคลื่อนตัวน้อยกว่า ทำให้ผู้เข้ารับการรักษารู้สึกเจ็บน้อยกว่าและใช้เวลาจัดเร็วกว่าระบบธรรมดาอีกด้วย โดยการจัดฟันแบบ In-Ovation R มีข้อดีคือ การจัดฟันจะได้ผลสำเร็จมากที่สุด จบการรักษาเร็วกว่าและได้ผลการรักษาที่แน่นอน ผู้เข้ารับการรักษาจะรู้สึกเจ็บน้อยกว่า รวมไปถึงช่วยลดโอกาสในการถอนฟัน และที่สำคัญก็คือ เครื่องมือในการจัดฟัน จะเป็น Bracket ที่ถูกออกแบบมาให้มีความบางที่สุด

ซึ่งผลดีคือช่วยลดโอกาสในการเกิดแผลภายในช่องปากมากขึ้น เนื่องจากตัว Bracket ไม่ไปเสียดสีกับอวัยวะในบริเวณช่องปากมากนัก และไม่เกิดปฏิกิริยาลบต่อร่างกายด้วย  เห็นมั้ยว่า การจัดฟันแบบ In-Ovation R มีข้อดีมากมาย และยังช่วยลดโอกาสการสูญเสียฟัน เนื่องจากการถอนฟันได้อีกด้วย ทั้งยัง ช่วยเสริมสร้างสุขภาพช่องปากและฟันของผู้เข้ารับการรักษาให้สามารถทำความสะอาดช่องปากได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม การเข้ารับการจัดฟัน ไม่ว่าจะเป็นการจัดฟันในรูปแบบใด ก็สามารถทำได้ทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ แต่ผู้เข้ารับการรักษาควรจะได้รับการตรวจการสบฟันจากทันตแพทย์ก่อนเข้ารับการรักษา ซึ่งหลายคนก็มีคำถามว่า ควรเริ่มจัดฟันตั้งแต่อายุเท่าไหร่ ต้องบอกก่อนว่า การจัดฟันส่วนใหญ่ มักจะเริ่มทำในเด็กมีฟันแท้ขึ้นเกือบครบ คืออายุประมาณ 11-13 ปี อย่างไรก็ตาม การแก้ไขปัญหาการสบฟันบางอย่างสามารถทำได้ในช่วงฟันแท้ขึ้นผสมกับฟันน้ำนมได้ เพื่อให้ลุกน้อยมีฟันที่สวยงามตั้งแต่เนิ่นๆเลยทีเดียว


ดังนั้น หากใครสนใจเข้ารับการจัดฟันแบบ In-Ovation R สามารถเข้ามาปรึกษาทันตแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญได้ที่คลินิกได้ เพราะทางเรามีความเชี่ยวชาญในเรื่องของการทันตกรรมอย่างครบวงจร และนอกจากนี้ ทางคลินิกยังมีโปรโมชั่นสำหรับผู้ที่สนใจเข้ารับการจัดฟันแบบ In-Ovation R โดยราคาเริ่มต้นอยู่ที่  59,000บาท จากปกติราคา 69,000 บาท พิเศษสุดๆ สำหรับผู้ที่อยากมีสุขภาพช่องปากและฟันที่ดี หากใครสนใจก็สามารถเข้ามาขอรับคำแนะนำได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทางเราอยากให้ทุกคนมีสุขภาพช่องปากและฟันที่ดี เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างเต็มที่

จุดไหนของโรงงาน ต้องการฉนวนกันความร้อนที่สุดในหน้าร้อน

ใครก็ตามที่ทำงานโรงงาน หรือเป็นผู้ประกอบการโรงงานย่อมทราบดีอยู่แล้วว่า สภาพบรรยากาศภายในโรงงานนั้นถือได้ว่าร้อนกว่าออฟฟิศปกติทั่วไปมาก ซึ่งการที่มีความร้อนสะสมในโรงงานสูง ๆ นั้น จะส่งผลโดยตรงต่อประสิทธิภาพในการทำงานและต้นทุนค่าใช้จ่ายที่เพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นเอง การติดตั้ง “ฉนวนกันความร้อน” ภายในโรงงานจึงเป็นเสมือนกับการอุดรูรั่วไม่ให้กำไรรั่วไหล โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหน้าร้อนเมษายนของทุกปี ที่ความร้อนจะยิ่งเพิ่มสูงขึ้นและส่งผลเสียต่อโรงงานมากขึ้นในหลาย ๆ ด้าน โดยพื้นที่เร่งด่วนที่ควรติด ฉนวนกันความร้อน ในหน้าร้อนสำหรับโรงงานนั้น มีดังต่อไปนี้


1.บริเวณหลังคาหลังโรงงาน

หลังคาโรงงานอุตสาหกรรมคือส่วนที่อยู่ใกล้กับดวงอาทิตย์มากที่สุด และมีขนาดใหญ่เป็นแนวราบไปตามขนาดของโรงงาน ทำให้ตลอดทั้งกลางวันนั้นดูดซับความร้อนสะสมเอาไว้เป็นจำนวนมาก ยิ่งในช่วงหน้าร้อนที่กลางวันยาวนานกว่ากลางคืน และอุณหภูมิสูงกว่าช่วงฤดูกาลอื่น ๆ ก็ยิ่งทำให้หลังคาโรงงานต้องสะสมความร้อนเอาไว้มากกว่าปกติ

ดังนั้น หากบริเวณหลังคาโรงงานซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นหลังคาเมทัลชีทที่ดูดความร้อนนำความร้อนได้ดี ไม่มีการเสริม ฉนวนกันความร้อนสำหรับหลังคาโรงงาน เอาไว้ ความร้อนก็จะทะลุเข้าส่วนตัวโรงงานและทำให้เครื่องจักรทำงานหนักขึ้น พนักงานทำงานได้ประสิทธิภาพด้อยลงมากขึ้นเท่านั้น


2.บริเวณระบบปรับอากาศ

แน่นอนว่าเมื่อโรงงานร้อน สิ่งที่จะทำให้ทุกคนทำงานกันได้ในบรรยากาศที่ดีขึ้นก็คือเปิดแอร์ ยิ่งร้อนเท่าไร เครื่องปรับอากาศภายในโรงงานทั้งหมดก็จะยิ่งทำงานหนักมากเท่านั้น แต่ในความเย็นที่ระบบปรับอากาศให้ได้ ก็ต้องแลกมาด้วยการทำงานของระบบปรับอากาศที่หนักขึ้น และคายความร้อนออกมามากขึ้นกว่าเดิม เหมือนเวลาที่เราไปยืนตรงคอมเพลสเซอร์แอร์แล้วมีไอร้อนออกมานั่นเอง

ด้วยเหตุนี้ ในระบบปรับอากาศของโรงงานซึ่งมักมีขนาดใหญ่และซับซ้อนกว่าเครื่องปรับอากาศทั่วไป ก็จำเป็นต้องมีการติดตั้ง ฉนวนกันความร้อนสำหรับงานระบบปรับอากาศ เอาไว้ด้วย เพื่อช่วยลดความร้อนที่ระบายออกมาจากระบบปรับอากาศ และช่วยแบ่งเบาภาระให้ระบบปรับอากาศยังคงทำงานได้อย่างเป็นปกติ ไม่หนักเกินไปจนเสียหายชำรุดพังได้ง่ายกว่าปกติ


3.บริเวณห้องเครื่องจักรอุณหภูมิสูง

ถือเป็นอีกจุดสำคัญเลยที่ต้องการฉนวนกันความร้อน เพราะห้องเครื่องจักรอุณหภูมิสูงนั้น หากได้รับการสะสมความร้อนจากภายนอกเพิ่มเติมมาก ๆ โดยที่ไม่ได้มีการป้องกัน ลด หรือระบายความร้อนออกเลย โอกาสที่เครื่องจักรจะทำงานหนักเกินไปจนเกิดการ Over Heat ก็มีสูง ซึ่งถือว่าไม่ใช่สิ่งที่ควรเสี่ยง เพราะหากเกิดความขัดข้องขึ้นกับเครื่องจักรที่เป็นกำลังหลักในกระบวนการผลิต จะไม่เพียงแค่เรื่องค่าซ่อมแซมเท่านั้น

แต่นั่นหมายความว่ากระบวนการผลิตต้องหยุดชะงัก ทำให้เกิดความสูญเสียอย่างประเมินมูลค่าไม่ได้ หรือหากเกิดความร้อนจนกลายเป็นอุบัติเหตุขึ้น ก็อาจไม่ใช่แค่ความเสียหายต่อทรัพย์สินเท่านั้น แต่อาจลุกลามไปถึงความเสียหายในเรื่องของชีวิตและความปลอดภัยพนักงานรวมถึงคนในชุมชนด้วย ดังนั้น สำหรับโรงงานอุตสาหกรรมใดก็ตามที่มีเครื่องจักรที่ทำงานภายใต้อุณหภูมิสูงล่ะก็ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องติดฉนวนกันความร้อนที่ห้องเครื่องจักรนั้น

ฉนวนกันความร้อน ถือเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับโรงงานอุตสาหกรรมทุกรูปแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหน้าร้อนนั้นถือว่าเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ควรตรวจสอบดูแลพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสะสมความร้อนสูงภายในโรงงานให้ดี ให้เราได้มีเตรียมตัวป้องกันความเสี่ยงต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าไฟที่สูงขึ้น เครื่องจักรทำงานหนักเกินไป หรืออุบัติเหตุที่ทำให้พนักงานทำงานได้ไม่มีประสิทธิภาพ

สร้างอาชีพ จากการขายกะเพราเนื้อชิ้นรสเด็ด เผ็ดร้อนถึงใจ ซอสเข้มข้นทำง่ายสไตล์ร้านตามสั่ง

ข้าวกะเพราเนื้อชิ้นเป็นอาหารยอดนิยมของไทย โดยเฉพาะในรูปแบบอาหารริมทางหรือสตรีทฟู้ด ด้วยรสชาติที่จัดจ้านและทำง่าย จึงเป็นเมนูที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย สตรีทฟู้ดของไทยขึ้นชื่อในเรื่องรสชาติที่จัดจ้าน ปรุงได้รวดเร็วและราคาไม่แพง ในบรรดาเมนูยอดนิยมมากมายข้าวเนื้อผัดกะเพราถือเป็นเมนูที่ต้องลองชิมสำหรับคนรักอาหาร

อาหารจานนี้ขึ้นชื่อในเรื่องกลิ่นหอมกะเพรา เนื้อหั่นบาง ๆ และรสเผ็ดร้อนเป็นอาหารหลักในสตรีทฟู้ดของไทย

อะไรที่ทำให้มันพิเศษ?
เนื้อผัดกะเพราเป็นเมนูง่ายๆ แต่รสชาติจัดจ้านที่ถ่ายทอดความเป็นไทยได้เป็นอย่างดี โดยประกอบด้วย:

เนื้อสไลซ์นุ่มผัดจนสุกพอดี
โหระพาหอมกลิ่นเฉพาะตัว
กระเทียมและพริกสำหรับรสชาติเผ็ดและเผ็ดร้อน
ซอสหอยนางรม ซอสถั่วเหลือง น้ำปลาเพิ่มรสชาติล้ำลึก
ไข่ดาวกรอบ (ไม่จำเป็นแต่ขอแนะนำ!)
อาหารจานนี้เสิร์ฟบนข้าวหอมมะลินึ่ง เป็นมื้ออาหารที่รวดเร็วและน่าพอใจที่สามารถรับประทานได้ตลอดเวลา

จะหาซื้อได้ที่ไหน?
เมนูนี้หาซื้อได้ตามแผงขายอาหารริมถนน ตลาดท้องถิ่น และร้านอาหารไทยทั่วไป พ่อค้าแม่ค้าจะปรุงเมนูนี้สดๆ เมื่อลูกค้าสั่ง โดยลูกค้าสามารถเลือกระดับความเผ็ดได้เอง หรือจะเลือกโปรตีนชนิดอื่นๆ เช่น ไก่ หมู หรืออาหารทะเลก็ได้

ทำไมคุณถึงควรลอง
รสชาติไทยแท้ในจานเดียว
รวดเร็วและราคาไม่แพงเหมาะสำหรับมื้อด่วน
ปรับแต่งได้ – เลือกเนื้อสัตว์และระดับเครื่องเทศที่คุณต้องการ
ได้รับความนิยมจากทั้งคนในพื้นที่และนักท่องเที่ยว
ครั้งหน้าที่คุณมาเที่ยวเมืองไทย อย่าพลาดโอกาสที่จะลิ้มลองเนื้อผัดกะเพราพร้อมข้าวสักจานซึ่งเป็นอาหารริมทางคลาสสิกอย่างแท้จริง

อาหารสายยาง อาหารทางการแพทย์ สำหรับผู้ป่วยโรคหัวใจ

การรับประทานอาหาร ถือเป็นเรื่องที่ต้องเอาใจใส่ให้มากเป็นพิเศษ เพราะอาหารที่รับประทานเข้าไปในแต่ละวัน ส่งผลต่อร่างกายซึ่งร่างกายมีความจำเป็นที่จะต้องได้รับสารอาหารเพื่อให้เกิดพลังงานและสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างเต็มที่ ยิ่งในผู้ป่วยแล้วอาหารถือเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะต้องดูแลเอาใจใส่และต้องระมัดระวังให้มาก เนื่องจากร่างกายผู้ป่วยมีความต้องการสารอาหารไม่เหมือนกับคนทั่วไป ผู้ป่วยบางกรณีอาจจะต้องมีการจำกัดในเรื่องของปริมาณของสารอาหารและอาจต้องมีการหลีกเลี่ยงสารอาหารบางประเภท เพื่อให้อาการป่วยไม่กำเริบขึ้นมา เพราะฉะนั้น อาหารสำหรับผู้ป่วยต้องมีการดูแลมากเป็นพิเศษ

แต่อย่างไรก็ตามในปัจจุบันนี้มีอาหารสำหรับผู้ป่วยมากมาย ยกตัวอย่างเช่น อาหารปั่นผสมที่ใช้ให้กับผู้ป่วยที่ไม่สามารถรับประทานอาหารเองได้หรือผู้ป่วยที่หมดสติที่ต้องให้อาหารทางสายยางและอาหารทางการแพทย์ซึ่งมีประโยชน์ต่อผู้ป่วยที่ต้องมีการจำกัดในเรื่องของปริมาณสารอาหาร เพราะอาหารทางการแพทย์มีการจำกัดสูตรเพื่อใช้สำหรับผู้ป่วยที่ป่วยเป็นโรคต่าง ๆซึ่งก็จะมีสูตรที่แตกต่างกันเพราะผู้ป่วยในแต่ละโรคนั้นต้องได้รับสารอาหารในปริมาณจำกัดและแบบเฉพาะ สำหรับอาหารทางการแพทย์จะต้องใช้ในความควบคุมของแพทย์เท่านั้นและก่อนใช้จะต้องได้รับคำแนะนำจากแพทย์อย่างละเอียดเพื่อให้ร่างกายไม่เกิดอันตรายหลังจากได้รับอาหารทางการแพทย์ สำหรับวันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องอาหารทางการแพทย์สำหรับผู้ป่วยโรคหัวใจรวมไปถึงการรับประทานอาหาร สำหรับผู้ป่วยเพื่อให้ร่างกายผู้ป่วยได้รับสารอาหารที่ถูกต้องและเหมาะสมเพื่อเป็นแนวทางในการเลือกรับประทานอาหารอย่างถูกวิธี

อาหารทางการแพทย์ สำหรับผู้ที่เป็นโรคหัวใจควรได้รับสารอาหารที่เหมาะสมทั้งคุณภาพและปริมาณ รวมถึงต้องดูแลสุขภาพตนเองให้มีสุขภาพดีอยู่ตลอด เพราะจะช่วยป้องกันความเสี่ยงของการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจ หลีกเลี่ยงการเกิดโรคหัวใจได้ควรรับประทานอาหารให้เหมาะสมกับการใช้พลังงานในแต่ละวัน เพราะจะช่วยป้องกันการเก็บพลังงานที่เกินพอในรูปของไขมัน ทำให้ไม่เกิดโรคอ้วน และไม่ทำให้โรคหลอดเลือดหัวใจตามมาได้ สำหรับพลังงานที่ร่างกายของเราต้องการในแต่ละวันอยู่ที่ประมาณ 1500 -2500 แคลอรี่ต่อวัน ความต้องการพลังงานในแต่ละวันของแต่ละคนนั้นก็จะมีความแตกต่างกันออกไป ซึ่งจะขึ้นอยู่กับ ขนาดของร่างกาย อายุ เพศ แต่สำหรับผู้ใหญ่ทั่วไปความต้องการพื้นฐานประมาณ 25 แคลอรีต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม ต่อหนึ่งวัน

แต่ถ้าหากผู้ที่มีการทำกิจกรรมหรือการทำงานหนักซึ่งต้องการมากกว่า โดยปริมาณคาร์โบไฮเดรตแต่ละวันประมาณ 45-65% ปริมาณโปรตีนอยู่ที่ 10-25% และไขมันอยู่ที่ 20-35 ทั้งนี้ ควรบริโภคอาหารในปริมาณที่เหมาะสมกับการใช้พลังงานในแต่ละวันซึ่งการรับประทานอาหารจนได้รับพลังงานมากเกินกว่าที่ร่างกายต้องการจะทำให้เกิดการสะสมของไขมันในร่างกายทำให้เกิดโรคแทรกซ้อนอื่น ๆตามมา โดยผู้ป่วยโรคหัวใจควรรับประทานโปรตีนที่มีประเภทไขมันต่ำ เช่น เนื้อไก่ที่]อกหนัง เนื้อปลา โดยรับประทานโปรตีนร้อยละ 15-20 ของพลังงานที่ได้รับและรับประทานคาร์โบไฮเดรตร้อยละ 50-60 ของพลังงานที่ได้รับ โดยควรเน้นเป็นสารอาหารประเภทคาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนเช่น ข้าวซ้อมมือ หรือผลิตภัณฑ์จากข้าวที่ไม่ได้ขัดสี นอกจากนี้การรับประทานผลไม้และผักใบเขียวอาหารที่มีเส้นใยสูง ไฟเบอร์สูงเป็นประจำ ควรรับประทานอาหารที่มีเส้นใยประมาณ 27-37 กรัมต่อวัน เพราะในผักนอกจากจะมีวิตามินและเกลือแร่แล้วยังมีเส้นใยอาหาร ช่วยในเรื่องของการขับถ่ายและควรหลีกเลี่ยงผลไม้ที่มีรสหวานจัด รวมไปถึงเม้แปรรูปทุกชนิดเพราะจะให้น้ำตาลและพลังงานที่มากจนเกินไป

อย่างที่ทราบกันดีว่าอาหารทางการแพทย์เป็นอาหารสูตรพิเศษ สำหรับความเจ็บปวดเฉพาะที่เป็นการช่วยให้ผู้ป่วยได้รับสารอาหารที่ถูกต้องและเหมาะสมกับโรค แต่อาหารทางการแพทย์แม้ว่าจะมีประโยชน์ต่อร่างกายแต่ก็ไม่ได้มีจุดประสงค์ในการรักษาโรคโดยตรง แต่จะช่วยป้องกันการเกิดปัญหาต่าง ๆ ซึ่งอาหารทางการแพทย์นั้นหากเราได้รับประทานเข้าไปแล้วจะไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ ซึ่งในปัจจุบันสามารถหาซื้อได้ตามร้านขายยา แต่ถ้าหากร่างกายเรามีความปกติดี มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง รับประทานอาหารครบ 5 หมู่แล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้อาหารทางการแพทย์ แต่ถ้าหากมีความต้องการที่จะใช้อาหารทางการแพทย์ ก็ควรได้รับคำแนะนำจากแพทย์หรือนักโภชนาการ ซึ่งจะได้ทำการพิจารณาว่าควรเลือกใช้อาหารทางการแพทย์ชนิดใดและใช้ขนาดที่ใช้ต่อครั้งในปริมาณเท่าใด

เพราะการใช้อาหารทางการแพทย์นั้นจะต้องมีการดูแลจากแพทย์และมีการติดตามผล เพื่อช่วยปรับภาวะทางโภชนาการให้เหมาะสมมากที่สุด โดยสารอาหารส่วนใหญ่ที่มีในอาหารทางการแพทย์หลัก ๆ คือคาร์โบไฮเดรต โปรตีน ไขมัน ซึ่งจะถูกดัดแปลงให้สามารถย่อยได้ง่ายหรือบางชนิดอาจผ่านการย่อยแล้ว เพื่อให้ร่างกายของเราและดูดซึมได้เพื่อให้ร่างกายนำไปใช้ได้อย่างรวดเร็ว โดยอาหารทางการแพทย์นั้นนับว่าเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่สามารถช่วยลดปัญหาการเกิดภาวะขาดสารอาหารได้ ไม่ว่าจะในผู้ป่วยผู้สูงอายุหรือบุคคลทั่วไปที่สามารถรับทานอาหารได้น้อย แต่ถ้าหากใช้อาหารทางการแพทย์อยากเหมาะสมและตามคำแนะนำของโภชนาการก็จะทำให้เกิดผลดีต่อร่างกายได้

การจัดฟันเด็ก แก้ไขปัญหาพฤติกรรมที่ผิดปกติได้หรือไม่

พฤติกรรมการดูดนิ้วของลูกน้อย ถือเป็นพัฒนาการปกติของเด็กเล็ก เป็นพฤติกรรมที่เด็กใช้ในการปลอบตนเอง หรือเป็นการกระตุ้นตัวเอง ซึ่งถือว่าเป้นเรื่องปกติ พฤติกรรมดังกล่าว สามารถพบภาวะนี้ได้ตั้งแต่ในครรภ์ วัยทารกพบภาวะดังกล่าวได้ถึงร้อยละ 80 ของเด็กทั้งหมด และจะลดลงจนเหลือประมาณร้อยละ 30-45 ในเด็กวัยก่อนเรียน โดยภาวะดังกล่าวเกิดจากการเรียนรู้พฤติกรรมในการปลอบตัวเองหรือการทำให้ตัวเองพึงพอใจโดยบังเอิญ เมื่อทำแล้วจะรู้สึกผ่อนคลาย มักเกิดขึ้นช่วงเหนื่อย ง่วง เบื่อ หงุดหงิด ไม่สบาย หรือรู้สึกไม่ปลอดภัย อย่างไรก็ตามการดูดนิ้วอาจเป็นพฤติกรรมที่เกิดการเรียนรู้เพื่อกระตุ้นตัวเองในเด็กที่ขาดการกระตุ้นหรือไม่ได้รับการดูแล


แต่อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมการดูดนิ้วที่มากเกินไป ในเด็กที่อายุมากกว่า 4 ปี อาจนำมาสู่ภาวะแทรกซ้อนได้ เช่น ปัญหาช่องปากและฟัน การสบฟันผิดปกติ กระดูกใบหน้าเจริญผิดปกติหรือพูดไม่ชัดได้ ดังนั้น พ่อแม่ต้องคอยสอดส่องดูแล หมั่นสังเกตพฤติกรรมของลูกน้อยเพื่อที่จะได้ป้องกันการเกิดการผิดปกติในเรื่องของโครงสร้างของใบหน้า และในเรื่องของปัญหาสุขภาพช่องปากและฟันของเด็ก แต่รู้หรือไม่ว่า การเข้ารับการจัดฟันในเด็กนั้น สามารถแก้ไขพฤติกรรมการดูดนิ้วในเด็กได้ หากเด็กมีอายุมากกว่า 4 ปี ขึ้นไป พ่อแม่ผู้ปกครองควรพาบุตรหลานของท่านเข้าพบทันตแพทย์จัดฟันเพื่อเข้ารักษาอาการผิดปกติ ที่เสี่ยงที่จะทำให้เกิดปัญหาในเรื่องของช่องปากและฟัน รวมไปถึงปัญหาความผิดปกติขิงโครงสร้างใบหน้าด้วย

สำหรับวันนี้ทางคลินิก เราจะมาพูดถึงเรื่องของการจัดฟันในเด็กว่า สามารถแก้ไขพฤติกรรมความผิดปกติในเด็กได้หรือไม่ พ่อแม่ผู้ปกครองอาจจะมีความกังวลว่า ถ้าหากบุตรหลานของท่านมีพฤติกรรมการดูดนิ้วหรือชอบดูดขวดนม แม้ว่าจะอายุมากกว่า 4 ปีแล้ว ก็ยังไม่เลิกพฤติกรรมดังกล่าว หลายคนอาจจะกังวลว่า ลูกเมื่อโตขึ้นจะมีความผิดปกติในเรื่องของโครงสร้างใบหน้าหรือส่งผลต่อสุขภาพหรือไม่


แน่นอนว่า หากลูกโตไปแล้วยังมีพฤติกรรมการดูดนิ้ว อาจจะส่งผลเสียต่อบุคลิกภาพของลูกน้อยได้ วันนี้เราจะมาพูดถึงการจัดฟันในเด็ก สำหรับการจัดฟันในเด็กที่มีอายุ 4-7 ปี เพราะเด็กในวัยนี้ยังมีพฤติกรรมการดูดนิ้ว ซึ่งเป็นผลเสียในอนาคตได้ หากมีพฤติกรรมเหล่านี้นานเกินไป ซึ่งการจัดฟันของเด็กในวัยนี้ก็จะเหมาะสำหรับการจัดฟันแบบ EF Line เป็นชุดเครื่องมือที่สามารถใช้แก้ไขปัญหากล้ามเนื้อที่มีการทำงานผิดปกติ ช่วยปรับตำแหน่งของลิ้น ช่วยส่งเสริมการปรับรูปของกระดูกโดยเราทราบว่ากระบวนการเจริญเติบโตของเด็กที่เกี่ยวข้องกับกระดูกใบหน้าส่วนกลางและกระดูกขากรรไกรล่างมีการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องมากน้อยตามแต่ช่วงอายุ


ดังนั้น ตามหลักการแล้วหากต้องการปรับโครงสร้างใบหน้าจึงต้องทำการเริ่มแก้ไขในช่วงที่เด็กยังมีการเจริญเติบโต ซึ่งเครื่องมือ EF Line จะมีลักษณะเป็นชิ้นยางที่มีหลากหลายสี ที่ทำให้เด็กสามารถเพลิดเพลินกับเครื่องมือชิ้นนี้ได้ และเด็กก็ควรสวมใส่เครื่องมือชิ้นนี้ตามที่ทันตแพทย์แนะนำ ซึ่งการสวมใส่เครื่องมือ EF Line ก็จะช่วยลดปัญหาในเรื่องของการดูดนิ้วได้ ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไป เด็กๆก็จะเลิกพฤติกรรมการดูดนิ้วไปเอง ดังนั้น การจัดฟันในเด็ก ก็สามารถช่วยลดพฤติกรรมการดูดนิ้วได้ นั่นเอง

หากใครสนใจพาบุตรหลานของท่านเข้ารับการจัดฟันในเด็ก สามารถติดต่อขอรับคำแนะนำได้ที่คลินิกเพราะทางเรามีทีมทันตแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญด้านการจัดฟันทุกรูปแบบ รวมไปถึงมีประสบการณ์ทางด้านทันตกรรมมาอย่างยาวนาน จึงทำให้มั่นใจได้ว่า บุตรหลานของท่านจะมีสุขภาพฟันที่แข็งแรง มีโครงสร้างของใบหน้าที่ปกติ ทำให้เด็กมีความมั่นใจ และมีสุขภาพช่องปากและฟันที่ดีขึ้น เพราะทางเราใส่ใจในเรื่องของสุขภาพช่องปากและฟันของเด็ก อยากให้เด็กได้มีฟันที่แข็งแรง เพื่อที่จะได้มีพัฒนาการที่ดี สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างมีความสุข มีรอยยิ้มที่สดใสสมวัย และมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นด้วย

ตรวจอาการเบื้องต้นด้วยตนเอง: โรคบิด (Dysentery)

โรคบิด (Dysentery) คืออาการท้องเสียอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นจากเชื้อแบคทีเรียชิเกลลา (Shigella) หรือเกิดจากติดเชื้อจากสัตว์เซลล์เดียวอย่างตัวอะมีบา (E. histolytica) โดยอาการหลัก ๆ ของโรคบิดที่พบได้แก่ อาการท้องเสีย ถ่ายอุจจาระบ่อย เมื่อถ่ายอุจจาระจะมีมูกหรือมูกเลือดออกมาด้วย และปวดท้องเป็นพักๆ

โรคบิด

โรคบิดแบ่งออกเป็น 2 ชนิด ได้แก่

    โรคบิดชนิดไม่มีตัว (Bacillary Dysentery หรือ Shigellosis) เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียในกลุ่มชิเกลลา (Shigella) สามารถพบได้ทั่วไปในพื้นที่ที่มีสุขอนามัยไม่ดี
    โรคบิดชนิดมีตัว (Amoebic Dysentery หรือ Amoebiasis) เป็นโรคบิดที่เกิดจากสัตว์เซลล์เดียวอันมีชื่อว่า อะมีบา ที่มักพบการติดเชื้อได้ในพื้นที่ร้อนชื้นและที่ที่มีการดูแลสุขอนามัยที่ไม่ดีมากนัก

ปัจจุบันในประเทศไทยยังพบว่ามีรายงานผู้ป่วยโรคบิดในหลาย ๆ ท้องที่เนื่องจากยังมีบางพื้นที่ที่มีการสุขาภิบาลด้านอาหารและน้ำดื่มที่ไม่ดีพอ ทั้งนี้โรคบิดเป็นโรคที่สามารถรักษาให้หายได้ หากรักษาได้อย่างทันท่วงทีและได้รับการชดเชยภาวะขาดน้ำควบคู่กับการให้ยาฆ่าเชื้ออย่างเหมาะสม แต่ถ้าหากไม่ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วก็อาจจะทำให้อาการรุนแรงจนถึงแก่ชีวิตได้


อาการของโรคบิด

อาการของโรคบิดสามารถแสดงให้เห็นได้ชัดเจนผ่านอาการท้องเสียอย่างรุนแรง แต่ในกรณีที่ผู้ป่วยติดเชื้อโรคบิดชนิดไม่มีตัวก็อาจไม่มีอาการแสดงให้เห็น แต่จะสามารถตรวจพบเชื้อได้ในอุจจาระ และสามารถแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นผ่านอุจจาระได้เช่นกัน

ทั้งนี้อาการของโรคบิดทั้ง 2 ชนิดจะค่อนข้างคล้ายกัน คือ หลังจากรับเชื้อแล้ว จะต้องใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ในการฟักตัว โดยในช่วงนี้จะไม่มีอาการใด ๆ แสดงให้เห็น แต่ภายหลังจะเริ่มมีอาการท้องเสีย โดยสามารถสังเกตได้ว่าท้องเสียหรือไม่ ด้วยการการนับจำนวนครั้งที่ถ่าย หากเริ่มถ่ายติดต่อกันมากกว่า 3 ครั้งก็เข้าข่ายว่าท้องเสีย แต่อาการท้องเสียจากโรคบิดจะรุนแรงกว่าเพราะจะมีอาการอุจจาระเป็นน้ำ มีมูกหรือมูกเลือดปนออกมากับอุจจาระ ร่วมกับอาการปวดเกร็ง ปวดบีบที่ท้องเป็นพัก ๆ ปวดหน่วงที่ทวารหนัก คลื่นไส้ อาเจียน และมีไข้ขึ้นสูงกว่า 38 องศาเซลเซียส ซึ่งหากเป็นการติดเชื้อแบคทีเรียในโรคบิดชนิดไม่มีตัว ก็อาจหายได้โดยไม่ต้องทำการรักษาใด ๆ แต่ส่วนใหญ่ต้องรักษาด้วยยาฆ่าเชื้อ

ทว่าหากเป็นโรคบิดชนิดมีตัว นอกจากอาการข้างต้นแล้ว ตัวอะมีบาก็อาจเข้าไปสู่กระแสเลือด และแพร่ไปยังอวัยวะภายในต่าง ๆ เช่น ตับ หัวใจ สมอง หรืออวัยวะอื่น ๆ ซึ่งตัวอะมีบาจะเข้าไปทำให้เนื้อเยื่อในอวัยวะถูกทำลาย หรือก่อให้เกิดฝีที่อวัยวะต่าง ๆ และนำไปสู่อาการติดเชื้อ หรืออาการอื่น ๆ ที่รุนแรงขึ้น หากไม่ได้รับการรักษาที่ทันท่วงที จะทำให้เสียชีวิตได้

สาเหตุของโรคบิด

โรคบิดแต่ละชนิด เกิดจากสาเหตุที่แตกต่างกันไป แต่ความรุนแรงจะแตกต่างกัน โดยเฉพาะโรคบิดชนิดมีตัวจะรุนแรงที่สุด เนื่องจากตัวอะมีบาอาจเข้าไปทำลายอวัยวะภายในได้

โรคบิดชนิดไม่มีตัว มีสาเหตุมาจากการติดเชื้อแบคทีเรียในกลุ่มชิเกลลา (Shigella) นอกจากนี้เชื้อชนิดอื่น ๆ ก็อาจก่อให้เกิดโรคบิดได้ เช่น เชื้อแคมพีโลแบคเตอร์ (Campylobacter) เชื้อเอสเชอริเชีย โคไล หรือเชื้อ อี โคไล (Escherichia Coli: E. coli) และเชื้อซาโมเนลลา (Salmonella) เป็นต้น

โรคบิดชนิดมีตัว มีสาเหตุเกิดจากอะมีบา โดยเชื้อดังกล่าวจะมีวงจรชีวิต 2 ระยะ ดังนี้

    ระยะถุงหุ้ม (Cysts) เป็นระยะที่อะมีบาไม่สามารถแพร่กระจายได้ แต่สามารถอาศัยอยู่ในดิน ในปุ๋ย หรือในน้ำได้หลายเดือน
    ระยะโทรโพไซท์ (Trophozite) เป็นระยะที่อะมีบาออกมาจากถุงหุ้มและแพร่กระจายได้ ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในระบบย่อยอาหาร โดยเฉพาะในลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่ ซึ่งตัวอะมีบาจะฝังตัวอยู่ที่ผนังลำไส้ จนทำให้ผู้ป่วยมีอาการอุจจาระเป็นเลือด ลำไส้อักเสบ และเนื้อเยื่อภายในลำไส้ถูกทำลาย จากนั้นอะมีบาจะสร้างถุงหุ้มขึ้นมาและออกจากร่างกายไปพร้อมอุจจาระ กลับคืนสู่ธรรมชาติอีกครั้ง ทั้งนี้หากอะมีบาในระยะนี้แพร่กระจายไปยังกระแสโลหิตก็จะทำให้เชื้อไปถึงอวัยวะอื่นในร่างกายได้ และก่อให้เกิดการติดเชื้อที่อวัยวะนั้น ๆ หรือเกิดฝี และเกิดอาการป่วยที่รุนแรง รวมทั้งอาจนำมาสู่การเสียชีวิตได้

โรคบิดสามารถติดต่อกันได้ผ่านเชื้อโรคที่อยู่ในอุจจาระของผู้ป่วย โดยเมื่อเชื้อของโรคบิดปนเปื้อนไปสู่แหล่งน้ำ ลงไปในอาหาร หรือตกค้างอยู่ที่มือของผู้ป่วย ก็อาจทำให้เชื้อแพร่กระจายได้ ไม่เพียงเท่านั้นแมลงวันยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เชื้อแพร่กระจายได้อีกด้วย ขณะที่ผู้ป่วยที่มีเชื้อของโรคบิดสามารถเป็นพาหะและแพร่เชื้อได้ตลอดเวลาที่มีอาการ เพราะจะมีเชื้อออกมากับอุจจาระทุกครั้งที่ถ่าย และเชื้อจะค่อย ๆ หมดไปหลังจาก 2-3 สัปดาห์

ทั้งนี้ปัจจัยเสี่ยงในการติดเชื้อแบคทีเรียหรือได้รับเชื้ออะมีบาเข้าสู่ร่างกาย อาจเกิดขึ้นกับกลุ่มคนเหล่านี้ ได้แก่

    ผู้ที่อาศัยหรือเดินทางไปยังพื้นที่ที่มีสุขอนามัยที่ไม่ดี
    ผู้ที่อพยพมาจากพื้นที่ที่มีสุขอนามัยที่ไม่ดี
    ผู้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีการจัดการสุขอนามัยไม่ดี อาทิ เรือนจำ
    ผู้ที่มีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนัก
    ผู้ที่มีปัญหาเกี่ยวกับระบบภูมิคุ้มกัน หรือมีปัญหาสุขภาพอื่น ๆ ที่ส่งผลให้ร่างกายอ่อนแอ

การวินิจฉัยโรคบิด

ในเบื้องต้นผู้ป่วยอาจสันนิษฐานได้คร่าว ๆ ว่าเป็นโรคบิดหรือไม่ จากอาการท้องเสีย หากอุจจาระที่ออกมามีมูกเลือดปนในหลังจากรับประทานอาหาร หรือน้ำดื่มที่ไม่สะอาด ควรรีบไปพบแพทย์ทันที

ทั้งนี้เมื่อถึงมือแพทย์แล้ว แพทย์จะทำการซักประวัติเกี่ยวกับการรับประทานอาหาร หรือการดื่มน้ำ และการเดินทางไปยังพื้นที่ที่เสี่ยงต่อการระบาดของเชื้อแบคทีเรียหรือตัวอะมีบา จากนั้นแพทย์จะสั่งเก็บตัวอย่างอุจจาระ แล้วส่งตรวจยังห้องปฏิบัติการ โดยจะต้องทำการเก็บเพื่อนำมาตรวจหาเชื้อติดต่อกัน 3 วัน เพื่อผลที่แม่นยำ และหากพบว่ามีการติดเชื้อ แพทย์ก็จะเริ่มวางแผนในการรักษาทันที เนื่องจากหากปล่อยไว้นาน อาจทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะแทรกซ้อนได้

หากเป็นการติดเชื้อโรคบิดจากเชื้ออะมีบา แพทย์อาจมีความจำเป็นที่จะต้องตรวจการทำงานของตับ และเอกซเรย์คอมพิวเตอร์เพื่อดูสภาพของตับ เนื่องจากตัวอะมีบาอาจเข้าไปทำลายตับ จนทำให้เกิดบาดแผล หรือเป็นฝีในตับ ซึ่งถือเป็นภาวะแทรกซ้อนที่อันตราย

ในขณะเดียวกัน แพทย์อาจใช้วิธีส่องกล้องเพื่อดูการติดเชื้อที่บริเวณลำไส้และเนื้อเยื่อในลำไส้เพื่อประเมินความรุนแรง และวางแผนการรักษา รวมถึงป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น


การรักษาโรคบิด

โรคบิดสามารถรักษาให้หายได้ และหากได้รับการรักษาอย่างทันท่วงทีก็จะช่วยให้ความเสี่ยงในการเกิดภาวะแทรกซ้อนลดลง ซึ่งการรักษาจะคำนึงถึงชนิดของโรคบิดและความรุนแรงของอาการ ดังนี้

โรคบิดชนิดไม่มีตัว โดยปกติแล้วโรคบิดชนิดนี้จะมีอาการประมาณ 5-7 วัน หากอาการไม่รุนแรง และผู้ป่วยมีสุขภาพที่ดีอยู่แล้ว การรักษาจะเน้นไปที่การรักษาภาวะสูญเสียน้ำและเกลือแร่ในร่างกายจากการท้องเสียเท่านั้น โดยผู้ป่วยควรเลี่ยงการใช้ยารักษาอาการท้องเสียโดยเด็ดขาด เพราะจะทำให้อาการยิ่งแย่ลง

ในการรักษาภาวะขาดน้ำและเกลือแร่ การดื่มน้ำให้เพียงพอก็สามารถช่วยลดผลกระทบจากอาการท้องเสียได้ แต่ถ้าหากเป็นเด็ก การใช้ผงน้ำตาลเกลือแร่จะช่วยให้ร่างกายฟื้นฟูได้เร็วกว่า แต่ถ้าหากอาการรุนแรงจนต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาล แพทย์จะสั่งให้น้ำเกลือผ่านทางหลอดเลือดดำแทน เพราะจะช่วยให้ร่างกายสามารถฟื้นฟูจากความรุนแรงของโรคบิดได้

ในกรณีที่อาการของโรคบิดไม่รุนแรง ไม่จำเป็นต้องรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ เนื่องจากอาจทำให้เชื้อดื้อยาได้ แต่ถ้าหากมีอาการรุนแรง ผู้ป่วยจะต้องได้รับยาปฏิชีวนะ เพราะยาดังกล่าวจะช่วยลดระยะเวลาของอาการได้ นอกจากนี้ ในผู้ป่วยที่เป็นเด็กทารก ผู้สูงอายุ ผู้ที่ติดเชื้อ HIV หรือผู้ป่วยที่อยู่สถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูงต่อการแพร่กระจายของเชื้ออาจต้องได้รับยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันไม่ให้เชื้อแพร่กระจายหรือส่งผลให้เกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต

โรคบิดชนิดมีตัว ในการรักษาโรคบิดชนิดนี้จะเน้นที่การใช้ยาเป็นหลัก เนื่องจากอะบีมาไม่สามารถออกไปจากร่างกายของเราได้หมด และสามารถแพร่กระจายไปยังผู้อื่นได้แม้จะไม่มีอาการของโรคบิดก็ตาม ซึ่งหากมีการตรวจพบอะมีบาในอุจจาระ แพทย์จะแนะนำให้ใช้ยาไดโลซาไนต์ ฟูโรเอต ในการกำจัดปรสิตอย่างอะมีบาออกจากร่างกาย ส่วนอาการอื่น ๆ ของโรคบิดชนิดนี้จะเป็นการรักษาตามอาการ จนกว่าอาการจะดีขึ้นและสามารถกำจัดตัวอะมีบาออกจากร่างกายได้หมดแล้ว ทว่าหากผู้ป่วยเกิดภาวะแทรกซ้อน ก็จะต้องใช้วิธีการรักษาดังต่อไปนี้

    ลำไส้อักเสบจากอะมีบา (Amoebic Colitis) หากผู้ป่วยมีอาการลำไส้อักเสบที่มีสาเหตุมาจากตัวอะมีบาร่วมกับอาการของโรคบิด แพทย์จะสั่งใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อรักษาอาการ โดยยาที่นิยมใช้ ได้แก่ ยาเมโทรนิดาโซล ยาทินิดาโซล และอาจมีการใช้ยาไดโลซาไนต์ ฟูโรเอต เพื่อกำจัดอะมีบาที่อยู่ภายในกระเพาะอาหาร ทั้งนี้หากการรักษาเสร็จสิ้นแล้ว ผู้ป่วยยังคงต้องได้รับการตรวจเพื่อติดตามผล จนกว่าแพทย์จะมั่นใจว่าไม่มีอะมีบาหลงเหลือภายในร่างกายอีกต่อไป
    ฝีในตับจากอะมีบา (Amoebic Liver Abscess) ถือเป็นอาการที่ค่อนข้างอันตราย และต้องใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อรักษาฝี โดยยาที่ใช้จะเหมือนกับการรักษาภาวะลำไส้อักเสบจากอะมีบา เพราะสามารถรักษาฝีให้หายได้

นอกจากนี้การรักษาภาวะขาดน้ำและเกลือแร่ก็เป็นส่วนสำคัญที่ช่วยให้ผู้ป่วยฟื้นตัวได้เร็วขึ้น ซึ่งหากผู้ป่วยมีอาการของลำไส้อักเสบ ก็จะมีความเสี่ยงต่อภาวะขาดน้ำมากขึ้น จึงควรดื่มน้ำมาก ๆ หรือใช้ผงน้ำตาลเกลือแร่ควบคู่ด้วย โดยการให้รับประทานผงน้ำตาลเกลือแร่เพื่อทดแทนการสูญเสียน้ำและเกลือแร่ จะขึ้นอยู่กับความรุนแรงของภาวะขาดน้ำ ดังนี้

    ภาวะขาดน้ำไม่รุนแรง ให้เบื้องต้น 50 มิลลิลิตร ต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม ติดต่อกัน 4 ชั่วโมง จากนั้นให้ 100 มิลลิลิตร ต่อเนื่องกัน 24 ชั่วโมง
    ภาวะขาดน้ำปานกลาง ให้เบื้องต้น 100 มิลลิลิตร ต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม ติดต่อกัน 4 ชั่วโมง จากนั้นให้ 100 มิลลิลิตร ต่อเนื่องกัน 24 ชั่วโมง ทั้งนี้ต้องให้ควบคู่กับการให้น้ำเกลือ และสารน้ำ (Volumetric Solution: V/S) ทางหลอดเลือดดำ
    ภาวะขาดน้ำรุนแรง ให้ผงน้ำตาลเกลือแร่ทางปากให้เร็วและมากที่สุด จากนั้นส่งต่อไปยังโรงพยาบาลเพื่อรับสารน้ำทางหลอดเลือดดำต่อไป

อย่างไรก็ตาม หากผู้ป่วยมีภาวะแทรกซ้อนอย่างลำไส้อักเสบ หรือฝีในตับที่รุนแรง เช่น ลำไส้ทะลุ ฝีที่ตับมีขนาดใหญ่มาก หรือการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะไม่ได้ผล ก็จำเป็นต้องได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดเพื่อซ่อมแซมลำไส้และดูดหนองออกเพื่อไม่ให้เชื้อโรคแพร่กระจายไปทั่วร่างกายจนเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต


ภาวะแทรกซ้อนของโรคบิด

ภาวะแทรกซ้อนที่เกิดจากโรคบิดนั้น เป็นอาการที่ควรเฝ้าระวังเป็นอย่างยิ่ง เพราะแต่ละอาการสามารถส่งผลรุนแรงต่อผู้ป่วยได้ ซึ่งภาวะแทรกซ้อนที่อาจพบได้ในผู้ป่วยโรคบิดจะแตกต่างไปตามชนิดของโรค ดังนี้

โรคบิดชนิดไม่มีตัว โดยปกติแล้วโรคบิดชนิดนี้จะไม่ค่อยพบอาการแทรกซ้อน แต่ก็อาจใช้เวลาหลายสัปดาห์หรือหลายเดือนกว่าการทำงานของลำไส้จะกลับมาเป็นปกติ และหากพบภาวะแทรกซ้อนก็มักมีอาการดังต่อไปนี้

    ภาวะขาดน้ำ การท้องเสียติดต่อกันนาน ๆ จะทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะขาดน้ำ และหากเกิดการขาดน้ำอย่างรุนแรงก็อาจทำให้เกิดอาการช็อก และเสียชีวิตได้
    อาการชัก กรณีโรคบิดในเด็ก อาการของบิดจะทำให้เด็กมีไข้สูง จนเกิดอาการชักได้ ซึ่งหากมีอาการควรรีบติดต่อแพทย์โดยทันที
    ทวารหนักโผล่ (Rectal Prolapse) การเคลื่อนของลำไส้ที่ผิดปกติจากโรคบิด อาจทำให้เยื่อเมือกบุผนังลำไส้หรือหนังลำไส้ตรงเคลื่อนออกมาอยู่นอกทวารหนักได้
    ภาวะเม็ดเลือดแดงแตกและไตวายเฉียบพลัน (Hemolytic Uremic Syndrome) ในผู้ป่วยโรคบิดชนิดไม่มีตัวบางรายที่มีสาเหตุมาจากเชื้ออี โคไล สามารถเกิดอาการเม็ดเลือดแดงและเกล็ดเลือดต่ำจนเป็นสาเหตุให้เกิดภาวะไตวายเฉียบพลันได้
    ลำไส้พองตัว (Toxic Megacolon) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบได้น้อย เมื่อลำไส้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติ ก็จะทำให้อาหารหรือแก๊สภายในระบบย่อยอาหารไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ หากไม่ได้รับการรักษา ลำไส้อาจแตกและทำให้เชื้อโรคแพร่กระจาย ซึ่งต้องเข้ารับการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน หากรักษาไม่ทันก็จะทำให้เสียชีวิตได้
    โรคข้ออักเสบรีแอคทีฟ (Reactive Arthritis) อาการนี้จะเกิดขึ้นได้เมื่อมีการติดเชื้อในร่างกาย ซึ่งจะส่งผลให้เกิดอาการปวดตามข้อ และเกิดอาการอักเสบร่วมด้วย นอกจากนี้ยังอาจพบอาการคัน หรือระคายเคืองตา หากปัสสาวะก็จะรู้สึกเจ็บ

โรคบิดชนิดมีตัว การติดเชื้อจากอะมีบาอาจส่งผลให้เกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายต่อผู้ป่วยได้ เพราะหากเชื้อหลุดรอดเข้าไปยังกระแสโลหิตก็อาจทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิต โดยภาวะแทรกซ้อนที่มักพบ ได้แก่

    ภาวะลำไส้เน่า (Necrotizing Colitis) เกิดจากเชื้ออะมีบาฝังตัวในลำไส้ จนทำให้เนื้อเยื่อบริเวณลำไส้ตายและเน่า หากไม่ได้รับการรักษาอาจเสียชีวิตได้
    ลำไส้พองตัว (Toxic Megacolon) เป็นอาการที่ลำไส้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติ ทำให้อาหารหรือแก๊สภายในลำไส้ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ หากไม่ได้รับการรักษา ลำไส้อาจแตกและทำให้เชื้อโรคแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย และเสียชีวิตได้
    ภาวะทวารหนักทะลุเข้าช่องคลอด (Rectovaginal Fistula) เป็นภาวะแทรกซ้อนของโรคบิดชนิดมีตัวในเพศหญิง ซึ่งหากมีอาการอักเสบของบริเวณลำไส้ส่วนทวารหนักเรื้อรัง จะทำให้ผนังลำไส้ส่วนดังกล่าวอ่อนแอ จนทำให้เกิดการทะลุ ทำให้อุจจาระไหลเข้าไปที่ช่องคลอดได้
    ฝีที่ตับ (Liver Abscess) เมื่อตัวอะมีบาแพร่กระจายเข้าไปในกระแสเลือดและไปที่ตับ ก็อาจทำให้เกิดฝีที่ตับ และอาจก่อให้เกิดการปริแตกของเยื่อหุ้มช่องท้อง เยื่อหุ้มทรวงอก และเยื่อหุ้มหัวใจได้ รวมทั้งฝีอาจแพร่กระจายไปยังเยื่อหุ้มปอด เยื่อหุ้มหัวใจ และเยื่อหุ้มสมอง จนเป็นอันตรายต่อชีวิตได้

นอกจากนี้ยังอาจพบภาวะแทรกซ้อน อื่น ๆ ได้อีก เช่น ลำไส้ทะลุ เลือดออกในทางเดินอาหาร ลำไส้ตีบตัน ภาวะลำไส้กลืนกัน (Intussusception) เยื่อบุช่องท้องอักเสบ (Peritonitis) และภาวะมีหนองในโพรงเยื่อหุ้มปอด (Empyema) เป็นต้น


การป้องกันโรคบิด

การรักษาความสะอาดอย่างสม่ำเสมอเป็นวิธีป้องกันโรคบิดที่ดีที่สุด เพราะสุขอนามัยที่ดีจะช่วยลดความเสี่ยงการติดเชื้อโรคบิดได้ โดยวิธีที่สามารถทำได้ง่าย ๆ เพื่อลดความเสี่ยงโรคบิด ได้แก่

    ล้างมือด้วยสบู่ทุกครั้งหลังจากเข้าห้องน้ำเพื่อกำจัดเชื้อ
    ล้างมือทุกครั้งก่อนใช้มือหยิบจับอาหาร
    หลีกเลี่ยงการใช้ผ้าเช็ดตัวร่วมกับผู้อื่น
    หากในครอบครัวมีผู้ป่วยโรคบิด ควรรักษาความสะอาดและสุขอนามัยให้มากขึ้น รวมทั้งป้องกันการติดเชื้อ หรือการแพร่กระจายของเชื้อด้วยการทำความสะอาดเสื้อผ้าหรือเครื่องใช้ส่วนตัวที่เป็นผ้าด้วยน้ำร้อนเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่อาจติดอยู่กับผ้า
    ดื่มน้ำจากแหล่งน้ำที่สะอาดเพื่อป้องกันเชื้อที่อาจปะปนอยู่ในน้ำ

นอกจากนี้ หากต้องเดินทางเข้าไปในพื้นที่ที่มีสุขอนามัยไม่ดี หรือมีความเสี่ยงที่จะมีการแพร่ระบาดของเชื้อ ควรหลีกเลี่ยงการรับประทานอาหาร หรือดื่มน้ำที่ไม่ได้บรรจุอย่างถูกสุขลักษณะ โดยควรหลีกเลี่ยงการใช้น้ำจากก๊อกน้ำ หลีกเลี่ยงการรับประทานน้ำแข็ง ไอศกรีม สัตว์ทะเลที่มีเปลือก อาหารที่มีผักสด หรือผลไม้ที่ผ่านการปอกเปลือกแล้ว เพราะอาจมีเชื้อโรคปนเปื้อนได้

จัดฟันบางนา: ข้อควรรู้ เกี่ยวกับการ รักษารากฟัน ก่อนจะสายเกินไป

การรักษารากฟัน คือวิธีรักษาการติดเชื้อในโพรงประสาทฟันจากแบคทีเรียที่อาศัยอยู่ภายในปากและบุกรุกเข้าไปเมื่อเกิดฟันผุ ฟันเป็นรู หรืออุบัติเหตุต่อฟันที่ทำให้เนื้อฟันแตก หัก และเสียหาย การรักษาด้วยวิธีนี้ช่วยรักษารากฟันโดยไม่จำเป็นต้องถอนฟันออกไป

สัญญาณบ่งบอกว่าควรรักษารากฟัน

เมื่อโพรงประสาทฟันติดเชื้อจนอาจทำให้เกิดหนองที่ปลายรากฟัน ตามมาด้วยความเจ็บปวด และยังอาจลุกลามไปสู่ฟันซี่อื่น ๆ การรักษารากฟันด้วยการนำเอาโพรงประสาทฟันที่อยู่กลางฟันออก และใช้วัสดุเติมโพรงที่ว่างเปล่าจะช่วยหยุดการติดเชื้อ ลดอาการปวดฟัน และทำให้ฟันซี่นั้นยังคงอยู่ต่อไปได้

โพรงประสาทฟันคือฟันชั้นกลางที่อยู่ถัดเข้าไปจากชั้นเนื้อฟันและชั้นเคลือบฟันที่อยู่นอกสุด ประกอบไปด้วยหลอดเลือด เส้นประสาท และเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่ทำหน้าที่พยุงอวัยวะให้คงรูป โพรงประสาทนี้ยังมีหน้าที่ช่วยในการเติบโตของฟัน แต่เมื่อฟันพัฒนาอย่างเต็มที่แล้ว เนื้อเยื่อรอบ ๆ ฟันจะทำหน้าที่หล่อเลี้ยงบำรุงฟันต่อไป การรักษารากฟันด้วยการนำโพรงประสาทฟันออกไปจึงไม่ส่งผลต่อการทำหน้าที่ของฟันแต่อย่างใด

การรักษารากฟันนั้นช่วยให้การเคี้ยวกลับมามีประสิทธิภาพที่ดีเหมือนเคย สามารถกัดอาหารได้อย่างปกติ ลักษณะรูปร่างของฟันกลับมาสวยงาม และยังป้องกันไม่ให้ฟันซี่อื่นถูกทำร้ายไปด้วย แต่หากไม่ได้รับการรักษารากฟัน ก็อาจทำให้ฟันซี่นั้นเสียหายจนต้องถอนฟันทิ้ง ซึ่งการถอนฟันที่ไม่มีการใส่ฟันปลอมทดแทนจะทำให้ฟันเคลื่อนย้าย ฟันมีปัญหา การกัดหรือเคี้ยวอาหารทำได้ลำบาก และยังยากต่อการทำความสะอาดช่องปาก เป็นสาเหตุให้เกิดโรคเหงือกได้ในที่สุด

รักษารากฟัน

อาการของโพรงประสาทเสียหายและติดเชื้อที่เป็นสัญญาณแสดงว่าควรได้รับการรักษารากฟันมีดังนี้

เจ็บเวลาเคี้ยวหรือกัดอาหาร
เสียวฟันเมื่อดื่มเครื่องดื่มที่ร้อนหรือเย็น
ฟันหลวมหรือโยก
อาการบวมและนิ่มลงของเหงือกบริเวณฟันที่ติดเชื้อ
มีน้ำหนองไหลจากฟันที่ติดเชื้อ หรือมีตุ่มหนองขึ้นบนเหงือก
สีของฟันคล้ำลง
หน้าบวม


การรักษารากฟันทำได้ทุกกรณีหรือไม่

โดยมากการรักษารากฟันมักสามารถทำได้ แต่ก็มีข้อยกเว้นในกรณีที่ทันตแพทย์ไม่สามารถเข้าถึงบริเวณรากฟันได้ รากฟันแตกหักอย่างรุนแรง ฟันที่มีอาการของโรคปริทันต์ร่วมด้วย หรือไม่อาจรักษาตัวฟันไว้ได้ ทำให้จำเป็นต้องใช้การรักษารากฟันด้วยวิธีทางศัลยกรรมหรือการผ่าตัดรากฟันหรือถอนฟันออกไปแทน


การเตรียมตัว

ก่อนการลงมือรักษารากฟัน ทันตแพทย์อาจถ่ายภาพเอกซเรย์ฟันซี่ที่จะทำการรักษา เพื่อให้เห็นภาพของรากฟันบริเวณที่ได้รับความเสียหายได้อย่างชัดเจน รวมถึงพิจารณาว่ามีการติดเชื้อรอบ ๆ กระดูกบริเวณดังกล่าวหรือไม่ จากนั้นจึงฉีดยาชาเฉพาะที่ในกรณีที่จำเป็น แล้วรอให้ชาจนทั่ว เพื่อให้เหงือก ฟัน ลิ้น รวมถึงผิวหนังบริเวณดังกล่าวไร้ความรู้สึก และไม่เกิดความรู้สึกเจ็บหรือระคายเคืองระหว่างการรักษารากฟัน แต่ผู้ป่วยที่โพรงประสาทฟันตายหมด ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ในกรณีอุบัติเหตุที่มีการกระแทกของฟันรุนแรง ทำให้ผู้ป่วยไม่มีความรู้สึกที่บริเวณดังกล่าวอีกต่อไปนั้นไม่จำเป็นต้องใช้ยาชา แต่แพทย์ก็มักฉีดให้เพื่อความสบายใจและรู้สึกปลอดภัยของผู้ป่วย


วิธีรักษารากฟัน

การนำเอาโพรงฟันออกมา การรักษารากฟันเริ่มด้วยการวางแผ่นยางกั้นน้ำลายไว้รอบฟันซี่ที่จะรักษารากฟัน เพื่อให้บริเวณดังกล่าวสะอาด และยังเป็นการป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดจากวัสดุที่ใช้รักษาหรือน้ำยาล้างคลองรากฟันไหลลงคอผู้ป่วย จากนั้นจึงใช้เครื่องมือเจาะตรงส่วนบนของฟันเพื่อนำเอาเนื้อเยื่อโพรงประสาทฟันที่ติดเชื้อออกมา หากมีหนองใต้โพรงฟันก็จะนำออกมาในคราวเดียวกัน

การทำความสะอาดและเติมโพรงฟัน ขั้นตอนต่อไปคือการล้างทำความสะอาดและใช้เครื่องมือขยายโพรงประสาทฟันให้กว้างขึ้น เพื่อให้สามารถเติมเต็มช่องว่างนี้ได้ง่าย ซึ่งฟันแต่ละซี่มีรากฟันจำนวนไม่เท่ากันอาจมีตั้งแต่ 1-3 ซี่ ยิ่งมีจำนวนรากมากก็ยิ่งต้องใช้เวลานานขึ้น ขณะที่ฟันถูกเปิดเป็นช่องทางเพื่อให้เข้าไปทำความสะอาดโพรงรากนี้ หากเนื้อเยื่อฟันที่อักเสบยังหลงเหลืออยู่จะถูกกำจัดออก และสำหรับการรักษารากฟันที่ไม่สามารถทำจนเสร็จได้ในครั้งเดียว ทันตแพทย์จะปิดโพรงฟันไว้ด้วยวัสดุอุดฟันชั่วคราว โดยอาจใช้ยาฆ่าเชื้อใส่ลงไปในบริเวณรากฟันร่วมด้วย ในระหว่างใส่วัสดุอุดฟันชั่วคราวนี้ หากพบว่าเกิดอาการจากการติดเชื้อ โดยอาจมีไข้ขึ้นสูง หรืออาการบวมหนัก สามารถบรรเทาได้ด้วยยาปฏิชีวนะที่ยังช่วยป้องกันการติดเชื้อที่อาจเกิดขึ้นได้อีกด้วย

การปิดโพรงประสาทฟันและใส่ครอบฟัน หลังจากการพบทันตแพทย์ครั้งก่อนที่โพรงฟันถูกปิดแบบชั่วคราวไว้ ครั้งต่อมาจะเป็นการนำเอายาและวัสดุเติมเต็มชั่วคราวที่ใส่ไว้ตั้งแต่ครั้งก่อนออก แล้วใส่วัสดุเติมรากฟันให้โพรงประสาทฟันปิดสนิทและป้องกันไม่ให้เกิดการติดเชื้อซ้ำ ฟันที่โพรงประสาทฟันถูกนำออกไปนี้อาจเป็นสาเหตุให้ฟันซี่นั้นแตกหักได้ง่าย เนื่องจากเมื่อไม่มีเส้นประสาทคอยรับรู้ความเจ็บปวดแล้ว หากเกิดการอักเสบของฟัน จะทราบได้ก็ต่อเมื่อฟันเสียหายไปมากแล้ว


การใส่ครอบฟันจึงเป็นอีกสิ่งจำเป็นในการป้องกันฟันผุหรือการแตกหักของฟันที่ทันตแพทย์อาจแนะนำ ซึ่งที่ครอบฟันนี้อาจทำมาจากวัสดุชนิดโลหะ กระเบื้อง หรือเซรามิก เป็นต้น ก่อนการสวมที่ครอบฟัน ฟันซี่ดังกล่าวจะถูกกรอตกแต่งให้เล็กลงอีกนิดเพื่อให้ใส่เข้ากับที่ครอบที่ถูกหล่อขึ้นมาอย่างพอดีกับรูปร่างและขนาดของฟัน เมื่อที่ครอบฟันพอดีกับฟันที่ถูกตกแต่งดีแล้วจึงยึดติดเข้าด้วยกันโดยใช้ปูนสำหรับอุดฟัน ทว่าหากมีเนื้อฟันเหลือน้อยมากหลังจากการรักษารากฟัน ก็อาจจำเป็นต้องใช้หลักยึดติดไว้กับคลองรากฟันเพื่อให้ที่ครอบฟันติดกับฟันอย่างมั่นคง